Europarlementariër Peter van Dalen houdt een dagboek bij:

Introductie en informatie over reis (daaronder dagboek 1):

Deze week zijn drie Europarlementariërs van de fractie van Europese Conservatieven en Hervormers (ECR) in Pakistan. Peter van Dalen, delegatieleider en Europarlementariër voor ChristenUnie-SGP, Tomasz Poreba (Rooms-Katholiek uit Polen) en Branislav Skripek ((Rooms-Katholiek uit Slowakije) die tevens voorzitter is van de ECPM (European Christian Political Movement), een samenwerkingsverband van christelijke partijen waarbij onder andere ChristenUnie en SGP zijn aangesloten. De Europese afgevaardigden willen met hun bezoek internationale aandacht blijven vragen voor de zaak van Asia Bibi. En ook voor honderden anderen - vooral christenen, maar ook moslims - die vanwege de blasfemiewetten in een Pakistaanse dodencel zitten. De drie Europese afgevaardigden reizen juist nu naar Pakistan omdat in december 2017 het Pakistaanse Hooggerechtshof een hoorzitting houdt over de zaak Asia Bibi. Naar die hoorzitting wordt met spanning uitgekeken.

Asia Bibi sinds 2010 in dodencel

In 2010 werd Asia Bibi ter dood veroordeeld op beschuldiging van godslastering (blasfemie). Deze christin, afkomstig uit de oostelijke provincie Punjab, zou de profeet Mohammed hebben beledigd. Sindsdien zit Asia Bibi, moeder van vijf kinderen, in de cel. In 2014 werd haar doodvonnis bevestigd door het gerechtshof in Lahore.

De zaak kwam vervolgens in behandeling bij het Pakistaanse Hooggerechtshof, maar dat verloopt traag. Het Hof is nog niet aan een inhoudelijke bespreking van de zaak toegekomen, er zijn tot nu toe alleen schriftelijke stukken behandeld. Vorig jaar nog trok een rechter van het Hof zich aan het begin van een zitting over de zaak terug. Hij stelde te maken te hebben met een conflict van belangen. De rechter was namelijk één van de rechters die Mumtaz Qadri ter dood had veroordeeld. Qadri was lijfwacht van gouverneur Taseer van de provincie Punjab: hij schoot zijn baas in januari 2011 dood nadat de gouverneur Asia Bibi in haar cel had bezocht. Qadri werd na een vonnis in februari 2016 door ophanging ter dood gebracht.   

In de Pakistaanse hoofdstad spreken de Europarlementariërs de ministers van Buitenlandse Zaken, Justitie en Religieuze Zaken. Ook is er een gesprek met Leden van het Pakistaanse parlement. In Lahore ontmoeten zij de man en kinderen van Asia Bibi, de RK-aartsbisschop van Lahore en Asia Bibi’s advocaat. Naar aanleiding van een eerdere reis door Van Dalen wordt die advocaat nu onder andere betaald via een Pakistaanse organisatie die gesteund wordt door de Europese Unie, en giften van Nederlandse zakenmensen bijeengebracht door enkele Nederlandse organisaties. 

-------------------------------------------------------------------------

Dag 1: 

Op weg van Islamabad naar Lahore.

In de middag bezoeken we onder andere het Pakistaanse parlement. We worden ontvangen door enkele vrouwelijke leden van de Mensenrechtencommissie. Diverse dames schuiven ook tijdens het gesprek nog aan. Zij zijn volledig gesluierd: je kunt hun ogen nauwelijks zien. Ze drinken hun thee door een tipje van de sluier op te lichten.
De dames blijken lid te zijn van een religieuze partij. Ze verklaren geheel tegen discriminatie en haat tegen minderheden te zijn. Wanneer wij vragen wat dat dan concreet betekent komt er niet echt een antwoord: het blijft, ondanks doorvragen, bij wat algemene statements.
Wel prijzen de dames hun onderwijssysteem. Als we daarover doorvragen blijkt, dat vooral gegoede burgers van jongs af aan prima onderwijs hebben genoten. Van rooms-katholieke broeders en nonnen. In scholen met namen zoals St. Andrews. De dames parlementariërs zijn vol lof over dat onderwijs. Enkelen van hen hebben het tussen hun vijfde en vijftiende levensjaar zelf ook genoten.

Omstreeks 16u. vertrekt ons convooi vanaf het Pakistaanse parlement. Drie Toyota Landcruisers, één Mercedes Benz G-klasse. Alle vier gepantserde wagens met zware deuren die je open moet trekken. Op weg vanuit de hoofdstad naar Lahore, ruim 400 kilometer rijden.
Wanneer het spitsuur is in Islamabad weet ik niet, maar het lukt de wagens nauwelijks, de stad uit te komen. Na anderhalf uur hebben we zo’n tachtig kilometer gereden en zijn we op de snelweg naar Lahore. Ook op de snelweg vlot het rijden niet. Hoewel de weg buiten de stad vrijwel leeg is, schiet het niet geweldig op. Door de intense smog is het zicht soms erg beperkt. En waar wij in het Westen inmiddels snelwegen zonder verlichting willen, is dat hier altijd al gangbare praktijk geweest. Ook is het rijden riskant omdat APK-goedgekeurde autoverlichting hier niet vanzelfsprekend  is. Af en toe moet de chauffeur flink in de ankers.

Plotseling draaien de wagens een goed verlichte parkeerplaats op. De chauffeur mompelt iets van ‘verplichte stop volgens de reglementen’, laat ons in de wagens en loopt met twee collega’s naar een gebouwtje. Nog voor ze het pand betreden worden er door een grote luidspreker op een torentje religieuze teksten uitgeroepen. De chauffeurs gaan een moskee in. Slechts éen chauffeur blijft bij ons, de passagiers. Hij blijkt christen. De moskee stroomt snel vol: meerdere bussen stoppen er en vrijwel alle reizigers snellen het pandje in.

Na 20 minuten zijn de chauffeurs terug bij onze wagens. We gaan weer op pad. Ik hoop dat de reis naar Lahore verder goed verloopt en doe een eigen gebed, op de achterbank van een enorme Toyota.