Bij ons bezoek aan de echtgenoot en kinderen van Asia Bibi werden we hartelijk ontvangen op de school van de kinderen. Een christelijke school in Lahore, pal nabij het woonhuis van de familie. De kinderen zongen ons met passie toe, je zag én hoorde dat.

Daarna werden we in de school rondgeleid. Vele kinderen met een grote lach om de mond. Eén van de juffrouwen zei ons dat ze het erg leuk vinden, dat iemand uit het Westen hier is gekomen om hen te zien.
De man van Asia Bibi lachte niet. Als je vrouw al acht jaar in een dodencel zit ( vanwege veronderstelde godslastering) dan lach je niet veel meer. Hij was vooral gespannen. Over enkele weken begint het Pakistaanse Hooggerechtshof in Islamabad aan de behandeling van de zaak van zijn vrouw. Gaat dat nu echt gebeuren? In 2016 hield het Hof haar zaak nog aan. En, wat gebeurt er na de hoorzitting? Hoe lang heeft de rechter dan nodig om tot een uitspraak te komen? Hij heeft veel vragen, de antwoorden liggen verscholen in de toekomst.

De advocaat van Asia Bibi zei ons verbaasd te zijn over haar mentale staat. ‘Als je mij zeg dertig dagen in een cel zou zetten werd ik kierewiet’, zo sprak mr. Malook. ‘Maar Asia zit er al jaren in, en zij is geestelijk en lichamelijk in goede gezondheid. Een wonder!’ Hij kon en wilde geen uitspraken doen over het verdere verloop van de zaak.
De advocaten van de Mensenrechtencommissie van de provincie Punjab, waar Lahore in ligt, stelden dat de aanklacht tegen Asia Bibi boterzacht is. Dat hadden ze ook bij andere, soortgelijke zaken gezien. Meestal deed dan de regionale rechtbank een uitspraak, en legde het Hof in Islamabad die naast zich neer. Als dat ook in de zaak van Asia Bibi zo zou mogen lopen dan heeft internationale druk vanuit de USA en EU gewerkt. En worden vele gebeden verhoord. Pray every day! For Asia Bibi.