De bijeenkomst was georganiseerd door de EP-commissies mensenrechten en ontwikkelingssamenwerking en de delegaties voor India en Zuid-Azië. Ondanks dit indrukwekkende aantal betrokkenen waren er slechts 6 Europarlementariërs, inclusief mijzelf, aanwezig. Daarnaast was het programma nogal ingeklemd tussen andere agendapunten en werden er weinig concrete zaken voorgesteld door de collega's.

Zelf heb ik gezegd dat het nu echt tijd word voor actie! We kunnen heel lang blijven praten over hoe ingewikkeld het is het kastensysteem te hervormen, maar dat wordt nu al jaren gedaan. Wat mij betreft moet het volgende gebeuren:

1) De EU moet ervoor zorgen dat het vrijhandelsverdrag dat nu met India wordt onderhandeld een stevige paragraaf bevat over discriminatie, waar we de Indiase partners aan kunnen houden.

2) De Europese Buitenlandse Dienst moet de bestrijding van kastendiscriminatie, een wereldwijd probleem dat honderden miljoenen mensen treft, tot één van haar speerpunten maken.

3) Er zijn in India, Nepal en andere landen veel lokale en ook internationale organisaties die heel goed werk doen. De EU ondersteunt al projecten en zou dit verder kunnen uitbreiden.

4) Speciale aandacht moet er zijn voor mensen die zich bekerenm, bijvoorbeeld tot het christelijk geloof. Deze mensen worden vaak dubbel gediscrimineerd omdat ze zich nu actief verweren tegen de positie waarin ze worden gezet.

Samen met goede, betrokken organisaties zoals de Landelijke India Werkgroep en het International Dalit Solidarity Network, heb ik een actieplan opgesteld om mijn collega's meer betrokken te krijgen bij het onderwerp kastendiscriminatie. De India-delegatie is van plan om in april weer naar India te gaan. Ik ga dan een dag organiseren met Dalit-organisaties en mensenrechtenactivisten om mijn collega's te laten zien hoe erg de kastelozen lijden. Het is nu tijd voor actie!