Tellen we hierbij op burgers die permanent en serieus gewond raken door ongelukken op de weg, dan benadert de totale omvang verkeersdoden en –gewonden het inwonertal van grotere Europese steden.

Die cijfers moeten en kunnen omlaag. Door te investeren in betere infrastructuur en veilige, intelligente auto’s en door betere voorlichting en hulpverlening. Maar ook door verkeersovertredingen effectiever en grensoverschrijdend aan te pakken.

Daarbij hielp het optreden van de Europese Commissie niet: die begon een juridische procedure tegen de Raad en het Parlement om haar eigen rechten en invloed te verdedigen. Zo pak je een urgent maatschappelijk probleem niet aan. Hopelijk staat met de hernieuwde goedkeuring van dit voorstel vanaf nu het echte doel van de richtlijn centraal: de bevordering van verkeersveiligheid in Europa.

Verkeersovertredingen kunnen nu gemakkelijker grensoverschrijdend worden gehandhaafd, en wel de overtredingen die het meest voorkomen en de meeste schade veroorzaken. Dat zijn: te hoge snelheid, door rood licht rijden en rijden onder invloed van drank en drugs. Maar het is ook belangrijk dat weggebruikers weten waar ze aan toe zijn. Daarom hoop ik dat artikel 8 van de richtlijn geen wassen neus wordt. Informatieverstrekking aan weggebruikers is cruciaal om deze wetgeving te laten slagen: handhaving is één, maar verkeersveiligheid moet ook goed tussen de oren van de weggebruikers komen zitten!