Gang van zaken

In het nieuwe Gemeenschappelijk Visserijbeleid is – helaas – afgesproken dat er een aanlandplicht komt voor gequoteerde soorten. Hoe dat precies moet verlopen staat in zogeheten discardplannen (teruggooiplannen). Per regio wordt door de betrokken lidstaten afgesproken welke uitzonderingen er gelden en welke soort wanneer onder de aanlandplicht valt. In het goedkeuringsproces voor het plan voor de Noordzee maakte de Europese Commissie een fout, die pas laat werd gecorrigeerd.

Hierover ontstond onenigheid. De voorzitter van de EP Visserijcommissie Alain Cadec, voelde zich geschoffeerd en vond dat de macht van het EP werd uitgehold. Daarom wilde hij vervolgens wilde het hele plan blokkeren, met alle gevolgen van dien. In een overleg met de visserijcoördinatoren van de politieke fracties kreeg hij steun van de christendemocraten, liberalen en groenen. Peter van Dalen, coördinator van de ECR-fractie en Ulrike Rodust (namens de sociaaldemocraten) verzetten zich hevig, maar waren in de minderheid.

Van Dalen: “De fout van de Europese Commissie is slordig, maar de vissers moesten daar absoluut niet de dupe van worden!”

Van Dalen en Rodust eisten vervolgens dat de hele Visserijcommissie zich hierover zou uitspreken in een aparte stemming. In de tussentijd trok Peter van Dalen aan de bel bij diverse ministers en ministeries en werd de visserijsector van dit naderend onheil op de hoogte gebracht. Er ontstond snel een storm van kritiek. Steeds meer leden van de Visserijcommissie vonden dat het teruggooiplan voor de Noordzee gewoon moest worden goedgekeurd. Uiteindelijk besloot Cadec door de toegenomen druk zijn bewaar in te trekken “wegens onvoldoende draagvlak”.

“Het is bizar dat we door de arrogantie van voorzitter Cadec bijna geen teruggooiplan voor de Noordzee hadden op 1 januari aanstaande. Vissers hebben al genoeg onzekerheid over aanlandplicht, zonder teruggooiplan zou de chaos compleet geweest zijn”, aldus Van Dalen.